#به_قلم_خودم

چه کسی میتواند ادعا کند که شأن و منزلت مقام زن را میشناسد بجز خالق یگانه خلقت.
وقتی همه عالم در مقابل مقام والای فاطمه سلام الله علیها سرتعظیم فرود می آورد

«اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ سِرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ»

این یعنی اول و آخر خلقت عالم، از آن زنی است به نام فاطمه سلام الله علیها.
حالا هی ادعا کن می دانی زن کیست.
تو اصلا زن را نمی شناسی اگر الگوی ات انسیه حورا نباشد.
چه کسی میداند، مقام زن بودن را، مادربودن را، مطهره و منصوره بودن را.
زن یعنی فاطمه سلام الله علیها،
یعنی بتول، مبارکه، حورا.
زن یعنی زهرا.
و فاطمیه یعنی مادری که حرم ندارد.
حال دلم خوب نیست.
دلم در بیت الاحزان غریب فاطمه است.
بقیع است !
کنار دلشوره های مجتبی است .
دلم مدینه، کنار غریبانه های مولا جا خوش کرده است.
دلم پیش زینب سلام الله علیها است.
کنارروضه تحیر زینب در کوچه ،*وقتی بندغلاف شمشیر بر گردن پدر بسته اند* و مادر را سیلی میزنند .
دلم در کوچه پس کوچه های بنی هاشم به دنبال عزیز گمشده ای است که نامش را چندسالی است عشق گذاشته ام.
کنار آنکه دلم را پیش اش جاگذاشته ام.
دلم فاطمیه ها به دنبال آرامش نگاه مادراست.
میشود مثل وقت هایی که برای همسایه ها دعا میکردید برای منم دعا کنید مادر .
مادر … .